Mijn moeder maakte al kleding voor mij en mijn zusje toen ik nog klein was. Toen ik naar de basisschool ging, begon ik daar ook steeds meer interesse in te krijgen. Mijn eerste projectje was dan ook snel bedacht: een pyjamabroek voor de pop van het restlapje waar mijn moeder een pyjamabroek voor mij van maakte. Samen knipten we de broekspijpen uit, spelden we het in elkaar en op haar schoot haalde ik het onder de naaimachine door, haar voet op het pedaal.
Dat was leuk! Maar eigenlijk wilde ik het al snel zelf doen. Zodoende kwam er een ouderwetse, loeizware handnaaimachine. Zo’n zwart bakbeest in een eikenhouten bak met een zwengel aan de zijkant om aan te draaien. Ik begon niet direct met stof te naaien, maar moest eerst leren om met één hand te draaien en één hand te ‘sturen’. Dat deden we met tekeningen op papier. Eerst rechte lijnen, toen bochten, een nette cirkel en later zelfs een huisje!
Op deze foto was ik nét 6 jaar oud.
Toen ik dat onder de knie had, kwamen de basics van het naaien: aan- en afhechten, de draad in de naald steken, nieuw spoeltje maken.. Eerst hele simpele projectjes: een hele hoop lavendelzakjes, een rokje met een tunnel met elastiek, een schortje en toen dat goed ging, was ik er klaar voor: mijn pop zou een nieuwe garderobe krijgen!
De eerste kledingstukjes hadden geen patroon, waren niet afgewerkt en vielen soms uit elkaar na 1x aantrekken, maar trots dat ik was! Steeds netter leerde ik naaien, er kwam een patroonboek van Libelle met poppenkleertjes, ik ging steeds netter afwerken en uiteindelijk kreeg ik (van een ver familielid) mijn eerste elektrische naaimachine, waarmee mijn mogelijkheden ineens ook sterk toenamen (zigzaggen! knoopsgaten!)
Hierover later meer..
